Zo, eindelijk een update vanuit een andere plaats! Ik heb Sydney verlaten en ben op dit moment in Bowen. Bowen is een dorpje in Queensland, vrij noordelijk aan de oostkust. Er is hier niet veel te beleven, de reden dat ik hier dan ook ben is omdat er veel boerderijen zijn en dus ook werk voor backpackers. Ik ben hier met 4 vrienden en we zijn gezamenlijk vanuit Sydney vertrokken. Voordat we hard aan de slag moesten op een boerderij, vonden we dat het eerst tijd was voor wat fun. We hebben dan ook een korte roadtrip van 8 dagen gemaakt, van Sydney naar Bowen.

Sydney verlaten was aan de ene kant zeer opwindend; eindelijk iets anders! Maar van de andere kant voelde het hostel ook als thuis en afscheid nemen van vrienden daar is natuurlijk niet leuk. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken!
We konden onze campervan ophalen op dinsdag vanaf 11.00. Na een uur wachten konden we eindelijk terug naar het hostel, om al onze spullen in te laden. Dat was nog een heel gedoe! We hadden allemaal ondertussen heel wat spullen verzameld, dus het was passen en meten! Het busje was dan ook echt volgeladen. Al met al duurde het een hele tijd voordat we dan ook echt weg waren. We vertrokken pas tegen half 4 uit Sydney. We reden een stukje naar het noorden, naar Palm Beach, waar tv-programma Home and Away wordt opgenomen (voor mij onbekend...). Toen we daar weg gingen, begon het al donker te worden, dus toen was het zoeken naar een camping. Uiteindelijk kwamen we weer aan de rand van Sydney uit, waar de camping was. Hier hebben we hard om moeten lachen: onze eerste dag van de roadtrip en we hebben het niet gehaald om uit Sydney weg te komen! Vervolgens konden we nog harder lachen: ondertussen was het al donker geworden en moesten we de tent opzetten in het donker en het busje slaapklaar maken. Het leek dan ook dat er niets van de tent klopte; de buitentent paste niet over de binnentent. In het busje vonden we een tent van vorige huurders, echter er waren geen stokken te vinden. We gebruikten de buitentent van deze tweede tent over de binnentent van onze eigen tent. Echter was deze weer te groot, waardoor de tent niet waterdicht was... Hoop dat jullie het nog kunnen volgen haha. In ieder geval, ik was blij dat de mannen die nacht in de tent sliepen en ik en Ciara in het busje. 's Nachts regende het nl en de mannen hebben het niet droog gehouden!

De volgende dag hebben we het gelukkig wat verder weten te maken dan Sydney. Onze volgende stop was in Port Macquarie. Gelukkig kwamen we hier aan voordat het donker was en toen bleek dat de tent toch echt wel klopte haha. Ciara en ik hebben die nacht prima geslapen in de tent :)
Op donderdag zijn we gereden naar Port Stephens, waar we even een korte stop hebben gemaakt om te genieten van de zee en het strand. Daarna zijn we door gereden naar Byron Bay. Ciara en ik zijn die avond gaan stappen daar en het was echt een geslaagde avond met veel lol en iet wat te veel drankjes op:) De volgende ochtend toen we weer vroeg de weg op gingen, voelde Manon zich dan ook niet op en top. We reden eerst naar Nimbin, en dorpje wat bekend staat om het hoge hippie-gehalte. Of eigenlijk is dorpje al een te groot woord. Het is meer een lange straat. Het ziet er heel typisch uit en inderdaad erg hippie. Ik had verwacht dat er veel jonge backpackers zouden rondlopen en dat het beetje zou zijn zoals The 70's Show, maar er waren vooral veel oudere mensen die er uit zien alsof ze cliënten van het CAD zijn. Na een korte lunchstop zijn we dan ook maar weer terug gereden naar de oostkust, naar Surfers Paradise, gelegen aan de Gold Coast.
Het strand was enorm en de camping die we vonden beviel ons erg goed. Er was een vrij grote keuken met BBQ-gelegenheid, er waren een aantal zwembaden en de faciliteiten zagen er prima uit. We besloten dan ook om hier 2 nachten te blijven, zodat we de volgende dag niet weer meteen de weg op hoefden en we naar het strand konden gaan om van het weer te genieten wat gelukkig wat beter was.
Op zondag moesten we dan ook een flinke trip maken om onze ‘verloren' dag in te halen. Die dag heb ik een aantal uur gereden in de campervan! Het was erg wennen omdat ze hier rijden zoals in Engeland; aan de verkeerde kant van de weg dus :-P En ook het stuur is aan de verkeerde kan van de auto. Gelukkig dat het een automaat was, want ik ben er zeker van dat ik iedere keer aan de verkeerde kant naar de versnellingspook zou hebben gegrepen:) Die nacht sliepen we op een camping in Rockhampton. Toen we de tent gingen opzetten, sprong er een kikker tegen mijn benen aan wat me liet schrikkenen vervolgens ging ik knaar het toilet. Voordat ik naar Australië ging, werd ik gewaarschuwd dat ik onder de wc-bril moest checken of er geen spin zat. Ik dacht dat dit wel meeviel... Toen ik echter door spoelde, viel er een kikker omlaag en hij klom terug omhoog in de wc-pot!! Ik schrok me rot! Het idee dat die kikker er dus al zat.. Brrr! Ik ben niet bang voor kikkers, maar dat idee vond ik toch niet erg aangenaam. In het vervolg zal ik toch maar de toiletten checken haha.

Op maandag reden we naar Airlie Beach, een stadje vlak bij onze eind bestemming Bowen. Hier wilden we onze laatste dag en nacht doorbrengen. Helaas was het weer in Airlie ontzettend slecht. Het regende pijpenstelen. Toen we op de camping aankwamen, hebben we dan ook eerst een tidjje besluiteloos in het busje gezeten. Het was onmogelijk om de tent op te zetten. Alles zou nat worden, maar ook de grond was te nat om uberhaupt een tent te kunnen plaatsen. Het regende daar al 8 dagen aan een stuk, begreep ik. We besloten dan ook dat ciara en ik naar een hostel gingen en dat de mannen in de campervan zouden slapen. Niet echt gezellig voor onze laatste avond in dit avontuur, maar er zat weinig anders op. En om eerlijk te zijn, vond ik het best luxe ;-)

Op dindsdag kwamen we aan in Bowen, we verblijven in een werkhostel. Het hostel zort ervoor dat je aan de slag kan op een van de boerderijen in de omgeving. Vlak na aankomst kregen Ciara en ik te horen dat we meteen de volgende dag al werk hadden, erg goed nieuws dus! Om 7.00 de volgende dag moesten we beginnen en we wisten nog niet tot hoelaat en wat we moesten gaan doen.
Nou de volgende dag was bijna een hel! We gingen naar een tomaten-boerderij. Op een aantal velden hadden kevers de tomatenplanten kapot gegeten. De velden waren al neit allemaal top, vanwege de overstromingen eerder dit jaar, dus kevers kunnen ze al helemaal niet gebruiken. Ciara en ik mogen deze kevers vergiftigen. Hoe? We gebruiken maïskorrels gemengs met een of ander chemisch goedje en deze korreld strooien we op de grond waar de tomatenplanten groeien. Misschien klinkt dit easy, maar dat is het totaal niet! Een rij plantjes is ongeveer 300 meter lang en bedekt met zwart plastic. In dit plastic zitten gaten waar de tomatenplantjes uit groeien en we moeten er dus voor zorgen dat de korrels in deze gaatjes terecht komen, niet op het plastic. Dus helaas, we kunnen niet strooien zoals zwarte piet dat doet, maar we moeten dus continu voorover bukken. Het eerste uur was oke, maar al snel kregen we pijn aan onze rug. Vervolgens ook in onze benen en billen. De rijen leken steeds langer en langer te worden en de zon brande flink. Ik dacht: waar ben ik aan begonnen en wanneer zijn we klaar?! Nou we waren dus pas om 17.00 klaar! 10 uur lang dit werk doen is echt zwaar voor je lichaam! Af en toe konden we ook niet meer, moesten we echt even zitten tussen de rijen in. De boerderij is enorm, we zagen de hele dag nauwelijks iemand anders en ook onze lunch moesten we daar nuttigen. Geen mooie kantine waar je even binnen kunt zitten of ergens de schaduw kunt opzoeken. Zelfs geen toilet in de buurt!! Toen we tegen een uur of 6 terug in het hostel waren, kon ik nauwelijks nog lopen. Tijd voor een douche (de stank van het gif zat in onze kleren en we zagen zwart van de modder), ons avondeten (het kost moeite om nog iets te koken na zo'n dag) een drankje aan de bar en naar bed! Ik geloof dat ik om half 10 sliep. De volgende dag ging de wekker weer om 6 uur en toen ik wilde opstaan, viel ik weer terug in bed! Mijn benen konden me nauwelijks dragen! Ik waggelde naar de badkamer en zag er tegenop om weer 10 uur te werken. Tegen de tijd dat het vijf uur was, had ik het echt zo gehad, het laatste uur was killing. Het viel dan ook tegen dat we om 5 uur nog niemand kwam om ons op te halen. Uiteindelijk was het tegen half 6 toen we eindelijk uit ons leiden werden verlost. Toen kregen we ook nog slechter nieuws: de volgende dag mochten we al om 6 uur starten! Hiep hoi... 11 uur dit werk doen. Ik vroeg me die avond echt af hoe ik dat in hemelsnaam ging doen. Ik dacht echt niet dat ik het vol kon houden. De volgende ochtend besloten Ciara en ik dan ook dat we maar even naar de shop next-door moesten gaan om wat pijnstillers te halen. Ons lichaam deed zo'n zeer, spierpijn overal. We kochten een doosje Aleve, en ik weet niet of het daaraan heeft gelegen, maar ik ben de dag redelijk goed doorgekomen. Of misschien raakt ons lichaam er wat aan gewend. Het laatste uur was welliswaar weer erg zwaar, maar het ging me beter af dan de 2 dagen ervoor. De dag erna mochten we weer 11 uur werken, maar ik zag er dit keer niet zo tegenop. Toen ik in het hostel terug kwam, kon ik ook redelijk lopen en ik was wel moe, maar voelde me beter gelukkig. Ik sliep om 9 uur en ik voelde me best fris toen de wekker even voor vijfen ging. Deze dag op de farm ging een stuk beter. We waren redelijk snel. De dag ervoor hadden we 32 rijen gedaan en deze dag 36. Aan het einde van de dag kwam de boer ons vertellen dat we de dag erna (zondag) vrij hadden! Vandaag (maandag) mochten we weer om 6 uur beginnen. Maar ik zie er eigenlijk niet tegenop J Het heeft ook voordelen, buiten dat het zwaar is, is het ook gratis sport J En we werken buiten, wat soms ook erg heet kan zijn, maar het is toch wel lekker. Daarnaast waren we de eerste vier dagen met z'n 2en, kletsten we af en toe en luisterden we naar onze mp3 speler. Geen gezeur aan je hoofd, het is heerlijk rustig, je kunt je eigen gedachten lekker laten gaan. Het jammere is dat het gif ongezond is, anders zou je zeggen dat het buitenwerken gezond is. En ow ja; het kan best gevaarlijk zijn. We zagen deze dag eenn bruine slang in het veld liggen. Gelukkig was hij dood, want bruine slangen schijnen erg gevaarlijk te zijn. Als je niet binnen 15 min tegengif krijgt, is het afgelopen. Dus hopelijk komen we geen levende tegen...
Vandaag mochten we echter tomatenplantjes planten! We waren met een stuk of 25 man en een gedeelte moest de al eerder geplante plantjes checken en kapot gevreten plantjes vervangen, herplanten dus. Een klein groepje, waaronder ik, mocht met de machine gaan planten. Heel grappig hoe dat gaat. Boer rijdt tractor, de tractor maakt gaatjes in het plastig en de grond, waar tevens ook nog water in wordt gesproeid. Achter de tractor hangen twee stoelen waar twee mensen vloegensvlug de plantjes in de grond moeten stoppen en bedekken. Achter de machine lopen 2 mensen die ckecken of alle plantjes goed bedekt zijn en zij planten de overgeslagen gaten. Al met al een heel proces haha, en ik vond het echt leuk om mee te maken! Het was weer hard werken en het was een ontzettend hete dag vandaag, maar ik vond het leuk! Minder leuk vond ik de vele spinnen en andere insekten die ik op het land tegenkom :-P Morgen mogen we helaas alles met de hand gaan planten, gebruiken we geen machines. Reden is dat het met de hand secuurder gaat. Als je een plantje scheef plant en het komt tegen het plastic aan, verbranden de planten heel snel omdat het zo heet is. We moeten er dus voor zorgen dat ze precies in het midden van de gaatjes terecht komen.
Zo hebben jullie ook weer een les in farm-werk gehad hahaha.

Waarom doe ik dit werk? Je kunt een 2nd year-visa aan vragen als je 88 dagen op een boerderij werkt of ander werk doet ten gunste van Australië. Ik weet nog niet of ik dat wil, maar zo heb ik in ieder geval de kans om terug te komen naar Australië als ik dat wil.
Daarnaast verdiend best goed; ik krijg 18,50 per uur. Er gaat ongeveer 2 dollar belasting vanaf (wat ik terug kan vragen) dus als ik 11 uur per dag werk, gaat het hard met het sparen.
Zoals gezegd is er hier in de omgeving weinig te beleven, dus het enige geld dat je uitgeeft is aan huur en eten en drinken. Het is zelfs zo erg dat we zonder auto niet eens van het hostel terrein afkomen.
In het stadje is er wel 1 uitgaansgelegenheid haha en het strand is niet ver hier vandaan, maar je zult gebruik moeten maken van het openbaar vervoer.
Iedere dag om 5 uur komt er een bus om je naar de supermarkt in de stad te brengen, waar je dan ongeveer een uur de tijd hebt om booodschappen te doen en dan wordt je weer terug gebracht. Beetje jammer dat ik pas rond 6 uur terug ben van het werk. Gelukkig is er een groot tankstation naast het hostel waar je ook wat dagelijkse booschappen kunt kopen.
Gisteren had ik een vrije dag; ik kon eindelijk eens uitslapen! Dat betekent 8.45 haha. Tijdens de roadtrip mochten we blij zijn als het 7.00 - 7.30 was, dan werden we wakker van het zonlicht. En vervolgens dus om 5 uur opstaan voor de farm. 8.45 is daarom luxe:) Verder had ik eindelijk eens tijd om mijn blog te schrijven en voor de rest heb ik lekker gerelaxed bij het zwembad van het hostel :)