Dinsdag ochtend verliet ik Sydney. De datum had ik niet zo handig uitgekozen achteraf. Het was natuurlijk de ochtend na halloween, wat hier meer gevierd wordt dan in NL. Dat betekende dus dat we op stap gingen, laat thuis kwamen en ik dus moe en met een kater in het vliegtuig zat. Daarnaast was dinsdag de Melbourne Cup, paardenraces die in heel Australie gehouden worden. Dit is een event waarbij je de australishce cultuur goed kunt proeven, maar helaas, dit ging ik dus missen.

Maar goed, mij stond een heel ander avontuur te wachten, namelijk een 3 daagse tour naar Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon. Deze liggen in het midden van Australie, dus eindelijk naar de echte Australische Outback! Dat was meteen wel aan de temperatuur te merken. Het is nog geen zomer hier, maar de temperatuur is nu al boven de 30 graden, en dan had ikk nog geluk dat het vrij bewolkt was!
De tour begon dinsdagmiddag met een bezoek aan Kata Tjuta. We hebben daar een stevige wandeling van ongeveer 2 uur gemaakt en het uitzicht was prachtig.
Vervolgens reden we naar Uluru om deze bij zonsondergang te bewonderen. Uluru is de welbekende grote ‘steen' van Australie, die de meesten wel kennen van de plaatjes. Toen ik in het vliegtuig zat, zagen we de rots vanuit de lucht en ik dacht de we redelijk dicht bij waren en dacht: is dit het?! Serieus? Hij is helemaal niet zo groot! Valt een beetje tegen! Maar toen ik hem vanaf de grond zag, was het toch even een ander beeld. Je moet je er inderdaad niet teveel van voorstellen, ik had van een aantal mensen al gehoord dat het een beetje tegenvalt, dus ik verwachtte er ook niet al te veel van. Ik mot dan ook zeggen dat ik Uluru het minst vond van de 3 bezienswaardigheden. Maar goed, daar zo staan en hem hoog de lucht in zien te reiken, was toch wel een bijzonder moment, het is wel een typish Australish fenomeen, dus het is wel goed voor je: 'wow ik ben in Australie'-gevoel. Helaas was het bewolkt, dus erg veel van de zonsondergang was er niet te zien. Op naar het kamp.
Ik wist niet goed wat ik van het kamperen dit keer kon verwachten en het was dan ook een beetje anders dan kamperen op Fraser Island. Ten eerste betaal je best veel voor de tour en zeggen ze: eten in inclusief, mooi. Dan blijkt dat het inderdaad inclusief is, maar je moet zelf gaan koken. Wat had ik daar zin in ;-) Vervolgens zag ik onze kampeerplaats, een soort huisje maar met maar 1 muur. Er is een oort van keukentje tegen de achterste muur gebouwen en er stonden 2 picknicktafels. Ok, waar zijn te tenten?? Nou die waren er dus niet. We sliepen in een zogenaamde 'Swag'. Dit liet me denken aan tekenfilms wanneer ze een open sardieneblikje gebruiken als bed voor je huisdier. Zo ziet de swag er ongeeer uit en er is dan gelukkig wel een matras ingebouwd. Je kunt ze na gebruik oprollen, dus het neemt niet zo veel plaats in. Oke, nieuwe ervaring. En waar precies slapen we dan? Nouja, gewoon hier, in de buitenlucht. Ow.. oke.. En hoe zit het dan met alles wat hier leeft? Spinnen, slangen, dingo's enzovoort?? Ah, geen zorgen. Hmmm. Toen begon het 's avonds ook nog te regenen. Lekker, zo slapen in de buitenlucht. Wij met z'n allen onder het afdakje gekropen, wat net groot genoeg was voor 12 man. Ik lag aan de buitenkant en ik lag net goed en wel in bed, als ik in de bosjes naast me toch echt iets hoor ritselen. Gelukkig bleek het maar een muis te zijn. Maar toch, what else is here??? Ik moest mezelf even toespreken. Ik was duidelijk te lang in steden geweest en moest toch echt even de knop omzetten en weer mijn avontuurlijke Ik opzoeken. Ik viel gelukkig toch wel vrij snel in slaap, het was een lange dag geweest en we moesten alweer om 4.00 (!) opstaan om optijd te zijn voor de zonsopgang. Toen ik dan ook om 4.00 wakker werd, was het opgehouden met regenen en toen ik naar de lucht keek zag ik een sterrenhemel die ik nog nooit van te voren gezien heb, ongelooflijk prachtig!

Dag 2 dus, opweg naar de zonsopgang bij Uluru. Dit keer was het niet zo bewolkt en het was dan ook mooi om te zien hoe de kleur van Uluru veranderd tijdens de zonsopgang.
Daarna nam de gids ons mee langs de Mala Walk van Uluru en vertelde ons over het ontstaan ervan en een van de betekenisvolle verhalen die de Aboriginals kennen. Erg interresant.
Vervolgens waren er 3 opties die je kon kiezen om te doen: helemaal om de Uluru heen lopen (10 km), hald er omheen lopen of de Uluru beklimmen.
Goed, over de klim is een en ander te zeggen. Er wordt gevraagd de Uluru niet te beklimmen, omdat de Aboriginals dat liever niet willen, Uluru is belangrijk in hun cultuur en zijn vinden dat het er niet om gaat om hem te beklimmen, het gaat meer om de plek, waar je je zintuigen gebruikt om bij de natuur te zijn. Dus voel, luister, kijk. Daarnaast is de klim gevaarlijk, zommige mensen zijn er gestorven omdat ze bijvoorbeeld niet genoeg water bij zich hadden, de wind te sterk was en ze eraf blies, omdat ze lichamelijk niet fit genoeg waren of omdat ze te dicht bij de rand gaan staan en er af vallen. Er zijn dan ook niet veel dagen dat de uluru ‘open' is om te klimmen. Als de weersomstandigheden slecht zijn (te warm, te nat, te veel wind) of als er een belangrijke dag voor de Aboriginals is, is de klim gesloten. Nu was de klim open en ik stond voor een dilemma. Aan de ene kant respecteer ik de cultuur van de aboriginals en dan zou ik dus niet klimmen. Aan de andere kant, ik ben hier maar een keer, dus laat ik deze ervaring aan me voorbij gaan? En ergens had ik het gevoel van: als ze het echt niet willen hebben, waarom openen ze de klim dan uberhaupt? Waarom maken ze dan zelfs een railing op de rots en maken ze een soort wandelroute? Daarnaast beklimmen honderden mensen de Uluru als het open is, maakt het dan echt veel uit of het een meer of minder is? Tenslotte dacht ik, ieder van ons betaald 25 dollar voor het nationaal park, wat ten gunste is voor de Aboriginals, dus ergens hebben ze ons, als touristen, ook nodig. Dus enigzinds met een beetje een slecht gevoel, begon ik toch aan de klim. En ik moet zeggen, het was geweldig! Het was ook ontzettend zwaar, de weg naar boven is zo ontzettend stijl, dat je echt regelmatig moet stoppen om even om adem te komen en voor het eerst in mijn leven had ik een beetje last van hoogtevrees! En ik heb nu nog een beetje spierpijn, maar het was het zeker waard, het uitzicht was prachtig en het geeft een bijzonder gevoel als je daar boven op The Rock staat.
Vervolgens gingen we terug naar ons kamp voor lunch en daarna stond ons een autorit van 4 uur te wachten naar het kings Canyon park. Tegen de tijd dat we daar aankwamen, was het alweer tijd om richting ons nieuwe kamp te gaan, douchen, avondeten voorbereiden, eten en dan langzaam naar bed. We waren natuurlijk al erg vroeg op en de volgende ochtend was het weer vroeg opstaan, dit keer om 5.30. De reden nu was dat we een wandeling gingen maken van 3,5 uur en je wil natuurlijk optijd terug zijn, voordat het veel te warm wordt.
Maar eerst een volgende nacht in de open lucht. Ik vond het nu al niet meer zo erg (al was er een gigantische spin in ons kamphuisje) en het was droog, dus we hoefden nu niet onder het afdak te liggen. Helaas waren er wel heel veel mieren en ik had blijkbaar net een plek gekozen waar de mieren hun pad hadden gemaakt. Minder prettig. Net naardat ik mijn Swag had verplaatst, begon het toch wat te regenen, dus moesten we alsnog onder het afdak gaan liggen. Jammer van de sterrenhemel.

Dag 3 stond dus Kings Canyon op het programma en ik moet zeggen dit was het meest spectaculaire van de tour. Prachtig! Eg geweldig hoe de natuur zoiets kan vormen. Ook hier waren er natuurlijk allemaal verhalen om te vertellen (ik ben dan ook blij dat ik een tour met gids gedaan heb). Ik zal jullie hier niet lastig gaan vallen met de verhalen. Jullie zullen het met de foto's moeten doen :)

Na king Canyon hadden we weer een busrit van 5 uur op het programma staan naar Alice Springs. De tour werd afgelsoten met een gezamelijk etentje in een van de hostels, het hostel waar ik dan ook maar besloot te blijven. Ik blijf hier tot maandag, dan vlieg ik naar Darwin.

Even voor het idee ga ik jullie vertellen wat deze week mij zo ongeveer kost.
Vlucht Sydney - Ayers Rock 214,50
Vlucht Alice Springs - Darwin316,70
3-daagse tour, incl park fee en huur slaapzak 380
Hostel Alice Springs 80
Overig (eten, drinken etc) 70
Totaal 1061,20

Jullie zien dus dat geld hier echt vliegt, zeker als je de wat specialere dingen wilt doen en zien. Dus nogmaals, wil je in Australie wat van het land zien en rondreizen en je hebt gene grote spaarpot van thuis meegenomen, zul je hier moeten werken. En daar hoor je mij totaal niet over klagen, Als je ergens langer blijft en werkt, leer je de stad en de mensen ook op een andere manier kennen. Maar het is dus wel noodzakelijk en daarom duurt het ook langer voordat ik weer verder kan reizen.

In Alice Springs is niet zo erg veel te beleven. Het is erg stil en niet groot. Ideaal dus voor mij om even lekker te relaxen en chillen,boekje lezen, filmpje kijken, blog schrijven, e-mails schrijven, foto's uploaden etc. Daarnaast moet ik bewijsmateriaal verzamelen voor de overheid om aan te tonen dat ik daadwerkelijk op een van de farms gewerkt heb. Na mijn aanvraag kreeg ik een e-mail van hun terug dat ze een farm niet konden bereiken, omdat de farm falliet ging vlak nadat ik vertrok. Dat wist ik inderdaad, maar de farm had 2 locaties, waarvan de tweede locatie wel nog bestaat. Zucht. Nouja, waarschijnlijk checken ze iedereen die deze farm opgeeft, omdat sommige mensen natuurlijk misbruik maken van het feit dat het moeilijk is om een farm te checken die niet meer bestaat. Ik moet dus bankafschriften laten zien, dat ik daadwerkelijk salaris heb ontvangen, loonstroken, huurbetalingen (dat ik destijds daar daadwerkelijk in hostel zat), de belasting die ik terug gekregen heb. Alles wat ik heb om aan te tonen dat ik daadwerkelijk met farmwork gedaan heb. Daarnaast probeer ik ook in contact te komen met mijn contactpersoon van de farm.
En dan dus maar duimen!!! Duimen jullie met me mee?!

PS: Ow ja, voor diegenen die ongerust waren over bepaalde uploads on facebook, don't worry, facebook was Fraped: The art of changing someone's facebook status, ensuing hilarity and/or humiliation. Engelse humor :)