Zoals de meesten van jullie al weten ben ik ondertussen alweer bijna 3 weken terug in Nederland. Dit kwam als een verassing, ik had maar tegen enkele mensen verteld dat ik terug zou komen, de rest van jullie had ik lekker voor de gek gehouden:) Mijn ticket om terug te komen had ik dan ook al eind maart geboekt, nadat ik er eerst een paar weken over na had gedacht. Dat was wel even een dilemma. Langzaamaan begon ik een beetje genoeg te krijgen van het niet hebben van een eigen plekje, het leven uit een backpack, iedere keer bij een nieuwe stad de stad weer te leren kennen, nieuwe mensen leren kennen en vooral iedere keer opnieuw weer gaan solliciteren. Daarnaast begon ik thuis wel te missen, ik wilde jullie allemaal weer graag zien:) Alleen als ik het erover had met vrienden van daar, hoorde ik steeds: nee niet doen, krijg je spijt van, deze tijd krijg je niet meer terug enzovoort. Dus dan zette ik het plan maar weer uit mijn hoofd. Alleen na een paar dagen begon het toch weer te knagen en ik kon ook vooral de bruiloft van Patrick en Myriam niet uit mijn hoofd krijgen. Na een tijdje dacht ik: nee ik wil daar echt graag bij zijn en ik ben er gewoon klaar mee! Dus ik heb mijn ticket geboekt en heb daar geen moment spijt van gehad. Ook nu ik weer terug ben niet. Natuurlijk mis ik Australie en mijn vrienden daar wel, maar ik denk vooral terug aan alle mooie herinneringen daar, aan wat ik geleerd heb over mezelf en anderen en aan de leuke mensen die ik daar heb leren kennen. Dit is een ervaring die niemand me af kan nemen en ik ben blij dat ik anderhalf jaar geleden de avonturierlijke schoenen durfde aan te trekken.
Ik wil dan ook alle mensen bedanken die me tijdens deze periode hebben gevolgd en gesteund en met me mee hebben geleefd! En hopelijk genieten jullie er net zoveel van dat ik weer terug ben als ik van jullie!

Bedankt!