Back to Reality

Zoals de meesten van jullie al weten ben ik ondertussen alweer bijna 3 weken terug in Nederland. Dit kwam als een verassing, ik had maar tegen enkele mensen verteld dat ik terug zou komen, de rest van jullie had ik lekker voor de gek gehouden:) Mijn ticket om terug te komen had ik dan ook al eind maart geboekt, nadat ik er eerst een paar weken over na had gedacht. Dat was wel even een dilemma. Langzaamaan begon ik een beetje genoeg te krijgen van het niet hebben van een eigen plekje, het leven uit een backpack, iedere keer bij een nieuwe stad de stad weer te leren kennen, nieuwe mensen leren kennen en vooral iedere keer opnieuw weer gaan solliciteren. Daarnaast begon ik thuis wel te missen, ik wilde jullie allemaal weer graag zien:) Alleen als ik het erover had met vrienden van daar, hoorde ik steeds: nee niet doen, krijg je spijt van, deze tijd krijg je niet meer terug enzovoort. Dus dan zette ik het plan maar weer uit mijn hoofd. Alleen na een paar dagen begon het toch weer te knagen en ik kon ook vooral de bruiloft van Patrick en Myriam niet uit mijn hoofd krijgen. Na een tijdje dacht ik: nee ik wil daar echt graag bij zijn en ik ben er gewoon klaar mee! Dus ik heb mijn ticket geboekt en heb daar geen moment spijt van gehad. Ook nu ik weer terug ben niet. Natuurlijk mis ik Australie en mijn vrienden daar wel, maar ik denk vooral terug aan alle mooie herinneringen daar, aan wat ik geleerd heb over mezelf en anderen en aan de leuke mensen die ik daar heb leren kennen. Dit is een ervaring die niemand me af kan nemen en ik ben blij dat ik anderhalf jaar geleden de avonturierlijke schoenen durfde aan te trekken.
Ik wil dan ook alle mensen bedanken die me tijdens deze periode hebben gevolgd en gesteund en met me mee hebben geleefd! En hopelijk genieten jullie er net zoveel van dat ik weer terug ben als ik van jullie!

Bedankt!

Western Australia and Perth

Western Australia and Perth

Na mijn reis naar Melbourne en Tasmanie, vloog ik naar Perth, in het westen van Australie. Ik had een mooie verblijfplaats geregeld, ik kon bij Blair gaan logeren, een vriend die ik in Darwin had leren kennen bij het verhuisbedrijf. Mooi, even geen hostel:) Uiteraard moest ik opzoek naar een baan en kon beginnen als soort van housekeeper/nanny. Dat houd in dat ik doordeweek bij een gezin leef, moeder met 4 kinderen, zoon van 13, tweeling jongens van 15 en dochter van 17(vader werkt in Adelaide, dus is er alleen in het weekend) in een mansion aan de zee. Foto's hiervan heb ik al eerder geupload:) Kost, inwoning en klein salaris krijg ik ervoor terug. In het weekend ben ik vrij en logeer ik bij Blair en zijn 2 huisgenootjes.
Mijn werkzaamheden bestaan voornamelijk uit schoonmaken, koken, chauffeuren etc. Dit doe ik nu een week of 7 en ik begin er aardig genoeg van te krijgen. De mensen zijn erg aardig, maar ook erg verwend. Soms moet ik dingen doen waarvan ik denk: meen je dat nou?? (bijvoorbeeld de schooltassen uit de auto halen, want de jongens hadden toch zo'n zware dag, dat moeder ze daar niet mee wil belasten..) Daarnaast hebben ze niet geleerd kleine dingen te doen waar ik me ontzettend aan stoor, zoals na het eten van een muesibar het papier gewoon laten slingeren.Wasmand? Kleren gooi je toch gewoon op de grond, daar waar je het uittrekt? Ik vind door het hele huis pitten van mandarijen, die dus gewoon uitgespuwd worden en als ze een boterham smeren, laten ze de zak open zodat het brood lekker uitdroogd. Ow ja, en als je een tweede boterham wilt, gebruik je natuurlijk wel een nieuw mes, Manon ruimt het toch wel op. Zucht, zo heb ik nog tal van voorbeelden dus het is tijd om verder te gaan!

Tijdens de paasvakantie was ik twee weken vrij en die heb ik gebruikt om een beetje meer van de westkust te gaan bekijken. De eerstetouristische trekpleister die je tegenkomt als je vanuit Perth naar het Noorden rijdt, is The Pinnacles. Uitstekende rotsachtige punten in het zand (zie foto's).
Vervolgens Heb ik Hutt River bezocht, een landje in Australie! Grappig verhaal; jaren geleden bedacht de overheid dat boeren maar eens belasting moesten gaan betalen. De beste boer Leonard was het hier niet mee eens en verklaarde de oorlog aan Australie. De reactie van Australie was: doe niet zo belachelijk, we gaan natuurlijk geen oorlog voeren tegen jouw gezin. Maar wettelijk gezien betekende dit dat Leonard de oorlog won. Hij kreeg dus zijn eigen land in Australie (oorspronkelijk zijn boerderij en erf). Om een eigen land te kunnen zijn, zijn er een aantal voorwaarden. Zo werden de familieleden benoemd to prinsen en prinsessen, kwam er een eigen valuta, werd er een leger opgericht (familieleden), was er een postkantoor, justitiegebouw en kerk etc. Ik had de eer om Prince Leonard te ontmoeten, een nu 87 jarige man die nog steeds erg goed bij zijn verstand is. Als souvenir heb ik briefgeld meegenomen en heb ik stempels in mijn paspoort dat ik in Hutt River Province ben geweest:)

Volgende stop was Kalbarri National Park. Een rustig plaatsje aan het strand met een Natianal Park in de achtertuin. Opnieuw weer erg mooie natuur, schitterende kustlijn, prachtige kloof en ‘Natures Window' (zie foto's).
De reis vervolgde naar Shark Bay en Monkey Mia. Bij Monkey Mia komen iedere ochtend dolfijnen binnenzwemmen die dan gevoerd worden door het publiek. Er zijn regeld om de dieren te beschermen, zo krijgen de vrouwtjes (de mannen en baby's worden niet gevoerd) maar 1/3 van hun dagelijkse hoeveelheid voedsel, zodat ze gemotiveerd blijven om zelf te jagen. Ook zijn ze niet verplicht om naar het strand te zwemmen, het zijn vrije dolfijnen. De ochtend dat ik er was, kwamen er dan ook maar helaas 2 opdagen en er waren ongeveer 200 mensen die allemaal de dolfijnen wilden zien. Het eerste uur vond ik er dan ook niet veel aan, wachten totdat de dolfijnen zin hebben om naar het strand te komen, maar 2 dolfijnen in de verte, mensen die voor je gaan staan etc, ik wilde me bijna omdraaien om weg te gaan ten het uiteindelijke voederen begon. Beide dolfijnen kregen 6 visjes en er werden mensen uitgekozen uit het publiek om deze te geven. En toen kreeg ik de eer om de laatste vis te geven aan een van de dolfijnen! Dat maakte het hele touristische circus goed!
Na Monkey Mia bezocht ik Coral bay, opnieuw een prachtig strand met zulk kristal helder water, ongelelooflijk mooi. En dan mijn eindbestemming: Exmouth. Zelfde verhaal mbt strand/zee, alleen in Exmouth gelegen aan het Nigaloo Reef. Minder naamsbekendheid als The Great Barrier Reef, maar zeker zo mooi. Als je gaat snorkelen in de verschillende baaien, kan je al genoeg zien van de onderwaterwereld. Zo zag ik tijdens mijn eerste dag al een haai! Dat vond ik toch een minder gevoel, maar hij zwom er snel vandoor gelukkig. Ik besloot daar dan ook eindelijk mijn Padi duikbrevet te gaan halen en ik had vier heerlijke dagen tijdens de cursus. Het betekent welliswaar ook leren en oefenen in het zwembad, maar zelfs daar genoot ik van omdat dingen op zn plek vallen, je snapt waar het over gaat en hoe het allemaal werkt. Dag 3 en 4 ga je dan eindelijk de zee in en het was zo ongelooflijk mooi! Prachtig koraal, haaien, schildpadden, stingray, octopus, nudebranch, ik heb het allemaal gezien:)
In totaal ben ik een week in Exmouth gebleven, wat echt maar een heel klein dorpje is en waar niet veel te beleven valt,maar de sfeer daar was zo ongelooflijk relaxt en het is alsof iedereen geniet van het leven, nog meer als in perth. Erg warm ook, dus het scheelde dat ik niet hoefde te werken maar lekker kon zwemmen, snorkelen en duiken:) Het was dat ik mijn vlucht naar Perth terug al geboekt had en ook weer bij het gezin moest beginnen, anders was ik daar zeker gebleven en had ik daar wel een baantje gezocht!
Vanuit Perth heb ik vorige week een dagtochtje gemaakt naar Rottnest Island met Blair en een andere collega waar ik in Darwin mee gewerkt heb. Rottnest Island werd ontdekt door Nederlanders die dachten dat het eiland vol met raten zat (de beestjes vand e foto), vandaar de naam ‘ rattennest'. Een heerlijk eiland waar geen auto's rijden en we dus fietsen huurden om rond te touren, te zwemmen en snorkelen. Opnieuw een super dagje!

Perth is ook totaal geen vervelende plaats. Ik denk mijn favoriete stad in Australie. De westkust is meer zoals je je australie voorsteld: je kunt uren rijden zonder bebouwing tegen te komen (daar moet je met tanken dus echt wel rekening mee houden!) Kangaroos en emus langs de weg, en zo laid-back. De No-Worries sfeer is aan deze kant van Australie meer te voelen dan aan de oost-kust, waar het nog lang niet zo druk en gehaast als Europa is, maar daar wel al wat meer op lijkt.
Zo ook in Perth, toch een stad met 2.3 miljoen inwoners, voelt het zo relaxt aan. Mensen begroeten hier elkaar in het park minstens met een glimlach, in de supermarkt wordt er aan de kassa altijd een praatje gemaakt, er wordt tijd voor je genomen in cafe's en restaurants, nog nooit heb ik iemand agressief gezien in het verkeer en ga zo maar door. Heerlijk is het hier! Alleen jammer dat het nu langzaam aan winter begint te worden en de temperatuur daalt tot rond de 20 graden. Dat ben ik niet meer gewend! Overdag kan het nog steeds erg heet worden maar 's ochtends en 's avonds koelt het flink af, zelfs tot onder de 20 garden :-P En loop ik alweer in leggings en vest/trui. Tijd om weer verder te gaan dus!
Nog 1 weekje werk en dan vlieg ik zondag de 13^e naar Bali! Vluchten waren nu in de aanbieding, dus kan daar al heen voor $120 J Even een paar daagjes genieten en relaxen en dan vlieg ik terug naar Darwin, waar het droge seizoen langzaam aan begint, dus ik ga het warme weer opzoeken (en een nieuwe baan!)

Tot snel!

Melbourne & Great Ocean Road

Afgelopen dinsdag ben ik in Melbourne aangekomen. Voordat ik over hier ga vertellen, zal ik jullie eerst even updaten over mijn laatste 2 maanden in Darwin.
Op mijn laatste blog vertelde ik over mijn werk bij NT News end at ze maar daar een contract hadden aangeboden. Helaas werkte de constructie de ze bedacht hadden niet, en moesten ze alsnog $6000 betalen aan het uitzendbureau als ze mij een contract gingen aanbieden. Dit vanwege een introductie en plaatsings vergoeding. Uiteraard konden ze dat niet doen, erg veel geld en ik kon en wilde niet eens lang blijven werken, dus dat was voor hun natuurlijk niet de moeite waard. Dat betekende dat mijn tijd bij NT News erop zat per 1-1-12. Ik dus weer opzoek naar een andere baan. Eerst zag ik er een beetje tegenop, ik had het naar mijn zin daar, was blij met de werktijden enzo, maar goed. Zoals pap tegen me zei: dit gebeurd vast met een reden, misschien vind je wel een veel leukere baan. En inderdaad! De volgende baan die ik kreeg, was mijn beste baan ooit - in ieder geval hier in OZ.
Misschien hebben een aantal van jullie al mijn outfit gezien op foto's, haha, ik ging werken bij een verhuisbedrijf! Jaja, ik was een echte removalist! Toen ik mijn interview had met mijn baas, bekeek hij me een beetje achterdochtig en ik kon hem horen denken: denkt zij dit werk aan te kunnen? Ik geef haar een dag! Nou ik ging hem wel eens ff wat laten zien!
Mijn interview was trouwens ook wel erg grappig; ik belde op voor een afspraak en hij zegt: ah we zijn nu in die en die bar, waarom kom je nu niet even langs?? Uuh, ok... Ik kwam daar terwijl hij en 2 collega's een biertje dronken, hij stelde me een paar vragen en binnen 5 minuten zei hij: ok kom morgen maar proberen.
In ieder geval, ze hebben meiden nodig voor bijvoorbeeld het in en uitpakken van dozen en om een inventarislijst te maken en je werkt in teams. Bijvoorbeeld als je een bezorging hebt, zijn er een aantal jongens die de truck uitladen en zodra de dozen binnen zijn, kunnen de meiden gaan uitpakken, zoals de keuken en breekbare dingen. Nouja, de mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik niet ga staan wachten en koekeloeren totdat de dozen binnen zijn, dus ik hielp de jongens. Er zijn natuurlijk niet alleen maar zware meubelstukken te sjouwen, maar ook lichtere dingen die ik echt wel kan dragen. Deze houding werd erg op prijs gesteld en al snel accepteerden ze me en paste ik goed in het team. Toen ik begon, waren er nog maar iets van 3 meiden over, die meestal dus in verschillende teams werktem dus ik was vooral met de jongens op pas. Ik heb nog nooit zo gelachen tijdens werk. Er wordt wel hard gewerkt, maar de sfeer is zo ontspannen! Heerlijk. Ik werd al om 6 uur 's ochtends opgehaald, begon om 6.30 en was op sommige dagen pas weer thuis rond 7 uur 's avonds. Maar ik ben geen een keer met tegen zin gegaan. Na het werk werd er bijna altijd nog wel eerst een biertje gedronken en int weekend samen op stap. Ze waren allemaal wel een beetje verbaasd dat ik er na 2 weken nog steeds werkte, hadden ze niet verwacht! En toen ik weg ging, vonden ze het allemaal jammer, omdat ik ‘ een van de jongens' was en goed in het team paste. Ik zei dat ik zeker in het droge seizoen terug kom naar Darwin om de touristische dingen te doen (de parken waren nu gesloten vanwege krokodillen gevaar en overstromingen) en ik heb in ieder geval al een aantal slaapplaatsen:) Ook in andere delen van Australie, in December en Januari komen jongens van Brisbane, perth, Melbourne etc allemaal naar Darwin om daar te helpen, omdat het dan daar erg druk is (verhuizingen van defensie). Dus ik heb nu een aantal goede contacten. Met de collega's heb ik dan ook Australia Day gevierd en het was heel leuk om dat dit jaar met echte australiers te vieren en niet met de touristen en backpackers in sydney ;)

Anyway, In februari is het een stuk rustiger met verhuizingen, dus het werk hield een beetje op en voor mij dus tijd om weer verder te gaan. Daarnaast was ik het ook wel een beetje zat aan het worden om in het appartement te wonen, aangezien ik de enige was die iets van huishoudelijke taken deed. En als al een van de jongens de afwas deed, kon ik het beter nog zelf doen, omdat het niet schoon is... Tijd om nieuwe mensen te leren kennen :)
Ik besloot om naar Melbourne te gaan omdat ik heel graag de Great Ocean Road wilde doen, voordat het kouder werd hier in het zuiden. Mijn plan was eerst om een lift met andere backpackers te regelen en naar Perth te rijden. Echter hier aangekomen blijkt dat je ook gemakkelijk een dagtour kunt maken naar de Great Ocean Road en mijn kamer genoten gingen dat dan ook doen en ik kon met kun mee. We waren met z'n zevenen in een huur auto. 3 canadezen, 1 franse jongen, 1 duitse meid, een ierse meid en ik, dus lekker gemengd:) Het was een bewolkte dag, wat een beetje jammer was, maar het was alsnog zeker de moeite waard. Echt schitterend wat ik weer gezien heb. De foto's staan al online.
Verder had ik een nederlandse meid in darwin ontmoet, die nu ook in Melbourne is. Zij vroeg of ik naar Tasmanie zou willen gaan, ja natuurlijk wil ik dat wel! Dus na wat uitzoekwerk op internet en budgetberekening, hebben we besloten om een rondreisje in tasmanie van 10 dagen te doen!!! Heb er echt zo ontzettend veel zin in!! Vanmiddag gaan we de vluchten en auto/camper boeken. Ertrek volgende week woensdag, zodat ik nog een aantal dagen in melbourne heb. Na de 10 dagen in Tassey vlieg ik dan direct naar perth en daar zal ik dan weer werk moeten zoeken. Mogelijk dat ik weer voor hetzelfde verhuisbedrijf kan gaan werken, we zullen zien :)

Tot zover maar weer!
Veel succes voor jullie in de sneeuw en veel plezier met carnaval!

Darwin, Crocs Territory!

Inmiddels ben ik 5 weken in Darwin, helemaal in het noorden van Australie.
Laat ik me beginnnen met vertellen over het klimaat. Zoals jullie weten in Australie groter dan Europa, en daardoor zijn er ook behoorlijke klimaatvershillen. Liep in in Sydney nog met lange broeken en een jas rond, hier staan de zweetdruppels alweer op mijn neus als ik de douche uit kom. Darwin ligt dan ook dichter bij de evenaar en het laat me denken aan het Aziatische klimaat. Hier spreken ze niet van zomer en winter, maar van het droge en het natte seizoen.
De temperatuur in Darwin in het gehele jaar door vrij gelijk, tussen de laten we zeggen 28 - 35 graden. Met als verschil dat het in het droge seizoen een vrij aangename temperatuur is en het in het natte zeizoen erg, heel erg klam is. De luchtvochtigheid is enorm, som swel 98%! En af en toe zijn er stevige onweer en regenbuien. Dan valt het met bakken uit de lucht voor een paar uur en daarna kan de zon weer heel hard schijnen.
De lucht, dedonder en bliksem is hier fascinerend nu! Soms kan het voor uren bliksemen, om de 3/4 sec flitst het, maar het is nog steeds droog en de donder kan erg ver weg zijn. Als het dichtbij is, zijn het slagen waar je eng van wordt. Ik heb een filmpje opgenomen hiervan, zal kijken of ik dat kan uploaden.
Ik ben net in het natte seizoen hier aangekomen en het zal zo nog blijven tot ongeveer april/mei.

Mijn plan is om voorlopig nog even in Darwin te blijven.
Nadat ik hier net een week was, vond ik een baan bij de krant (NT News - Northern Territory News). Dit was maar een tijdelijke baan, voor 3 weken, bij de afdeling Classifieds - advertenties. Mijn werk beviel me erg goed en blijkbaar waren ze ook erg tevreden over mij. Toen ik aan mijn derde week begon, boden ze me een vaste aanstelling aan. Ze willen me zo lang mogelijk houden. Met mijn visum zit ik vast aan de regel dat ik niet langer dan 6 maanden voor eenzelfde werkgever mag werken en ik wil zelf natuurlijk ook nog wel reizen. Een sponsorship kunnen ze me hier (helaas) niet aanbieden. Ik ben met hun overeengekomen dat ik sowieso tot maart blijf, en dat we dan wel verder zien. Ik wil in maart graag naar Melbourne gaan om de Great Ocean Road te doen, maar misschien dat ik een paar weken vrij neem en dan terug ga, of dat ik dan verder ga reizen, dat zie ik tzt wel.
Voorlopig zit ik hier in ieder geval goed. Ik verdien $23.50 per uur, wat erg netjes is en ben dus voorlopig van werk verzekerd.
Ik ben via een uitzendbureau hier terecht gekomen en als een bedrijf je dan een vaste aanstelling aanbied, moeten ze het uitzendbureau een soort van 'vinders-loon' betalen. Om dit te omzeilen, is er een soort trucje. NT News heeft een vacature geplaatst en iedereen is vrij om te solliciteren, ik dus ook. Voor de procedure heb ik dus gesoliciteerd (ook al wist ik dat ik de baan zou krijgen) en wordt ik aangenomen buiten de weg van het uitzendbureau om.
De vacature was afgelopen zaterdag in de krant, toen ik deze zag, dacht ik: hier zou ik nooooit op solliciteren! voor de geinteresserden: http://jobview.careerone.com.au/GetJob.aspx?JobID=104276214. Vooral vanwege de communicatievaardigheden en spelling! Ik bedoel, mijn engels is erop vooruit gegaan, maar om nou te noemen foutloos......
En de typesnelheid haal ik bij lange na niet, zeker niet omdat ik over de woorden langer moet nadenken... Maar goed, ze zijn tevreden over me, dus mij hoor je niet klagen :)
Ik heb vorige week zelfs twee bioscoopkaaryjes gewonnen omdat ik werknemer van de week was van de afdeling! :-D
In ieder geval mijn werkzaamheden bestaan hoofdzekelijk uit drie dingen:
- (simpele) advertenties die mensen over de e-mail sturen verwerken in het computerprogramma (wat vrij ingewikkeld is met allerlei codes en aparte toetsen- de muis werkt bijvoorbeeld niet in het programma en de toetsen aan de rechterkant van het toestenbord hebben een andere fuctie)
- advertenties de verwerkt zijn in het computerprogramma bevestigen met de klant, dit is vooral het call-centre werk. Ik bel de klant op om de gegevens te controleren, vertel ze hoeveel de advertentie gaat kosten en vraag ze vervolgens voor betaling wat in meeste gevallen met creditcard gegevens over de telefoon gebeurd.
- Sommige advertenties moeten we in schrift hebben, dus plaatsen over de teledoon is niet mogelijk (het beantwoorden van de telefoon doe ik (nog) niet. Deze advertenties kunnen dus via e-mail geplaatst worden of mensen komen naar de balie. Als mensen naar de balie komen, worden ze geholpen door mij. De eerste week deed ik dit niet, de tweede week leerden ze dit aan mij en omdat het zo goed ging, is dit nu mijn taak :) Ik vind dit erg leuk, het persoonlijke contact, klantenservice... Dus ik ben erg blij met deze taak. Vanwege deze taak werd ik dan ook werknemer van de week :)
De advertenties die geplaatst worden zijn oa: verjaardagen, geboortes, overlijdens, in nagedachtenis, algemene mededelingen, vacatures, werk gezocht, voor accomodaties, te koop, gezocht en niet te vergeten de adult entertainment section.
Vooral dit laatste is soms best hilarisch omdat deze advertenties ook in schrift moeten worden aangeleverd. In veel gevallen komen deze mensen naar de balie, dus ik zie me wat figuren voorbij komen! Van oudere, meer degelijke 'agentes' tot en met 'zelfstandig ondernemers' waarvan ik denk: nou als ik dat toch tegenkom op mijn afspraak, zou ik me omdraaien!
Gisteren kwam een van de vaste klanten binnen, maar dit keer niet om een advertentie te zetten in de adults section, maar om een legal
Je kunt je vast voorstellen dat dit vrij lachwekkend kan zijn!
Minder lachwekkend zijn natuurlijk de rouwadvertenties. Soms zijn de teksten echt heel mooi en krijg ik een brok in mijn keel, dan zie ik er tegen op om deze mensen te bellen en de tekst voor te lezen om te bevestigen. Het voelt vrij raar om dit even zakelijk te doen als een auto advertentie, maar dit moet je natuurlijk wel doen.

Dusssss..... tot zo ver mijn avonturen bij NT News :)

Verder vind ik Darwin echt een leuke stad. Het is een stuk kleiner dan Sydney, in het centrum is alles wel op loopafstand. En de temperatuur is soms iets te warm, maar tis ook wel lekker :)
Het is gemoederlijk en vrij laid-back. En niet te vergeten; het is ongeveer iedere avond feest haha. De mainstreet bestaat voornamelijk uit barren, een aantal hostels en wat winkels. Er zijn hier veel Ieren, dus je weet wat dat betekent: genieten van het leven met een lekker drankje :)
De eerste paar weken was ik dan ook regelmatig in de kroeg te vinden, want tja, wat doe je anders als je in een hostel verblijft waar niet echt een chill-out ruimte is waar je tv kunt kijken ofzo.
Maaarrrrr sinds maandag ben ik verhuisd naar het appartement waar vrienden van me wonen!
We wonen hier met z'n 5en en kennen elkaar van de boerderij, behalve een vriendin van me, die ik al sinds januari van in Sydney ken (waar ik destijd ook de roadtrip mee gedaan heb). Dit is dus wel erg gezellig en betekent tegelijkertijd dat het wat rustiger is 's avonds. Het appartement is ongeveer 10 minuten lopen van de hoofdstraat af, dus eerst hoefde ik maar de weg over te steken om in de kroeg te staan, nu doe ik dat toch minder sel. En omdat we gewoon een woonkamer hebben, is het ook lekker om lekker op de bank te zitten en tv te kijken, wat te kletsen met elkaar of zoals vanavond, eindelijkd e tijd nemen om e-mails te beantwoorden en blog te schrijven.

Deze wordt nu alweer veel te lang, en ik denk dat ik alles wel weer verteld heb wat ik wilde vertellen.

Ow ja, het is een heel erg raar besef dat het inmiddels alweer December is! Kan niet geloven dat jullie alweer Sinterklaas achter de rug hebben en dat Kerstmis voor de deur staat!
Het jaar is weer gevlogen! Ik ben benieuwd wat 2012 ons gaat brengen!

Liefs!

Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon

Dinsdag ochtend verliet ik Sydney. De datum had ik niet zo handig uitgekozen achteraf. Het was natuurlijk de ochtend na halloween, wat hier meer gevierd wordt dan in NL. Dat betekende dus dat we op stap gingen, laat thuis kwamen en ik dus moe en met een kater in het vliegtuig zat. Daarnaast was dinsdag de Melbourne Cup, paardenraces die in heel Australie gehouden worden. Dit is een event waarbij je de australishce cultuur goed kunt proeven, maar helaas, dit ging ik dus missen.

Maar goed, mij stond een heel ander avontuur te wachten, namelijk een 3 daagse tour naar Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon. Deze liggen in het midden van Australie, dus eindelijk naar de echte Australische Outback! Dat was meteen wel aan de temperatuur te merken. Het is nog geen zomer hier, maar de temperatuur is nu al boven de 30 graden, en dan had ikk nog geluk dat het vrij bewolkt was!
De tour begon dinsdagmiddag met een bezoek aan Kata Tjuta. We hebben daar een stevige wandeling van ongeveer 2 uur gemaakt en het uitzicht was prachtig.
Vervolgens reden we naar Uluru om deze bij zonsondergang te bewonderen. Uluru is de welbekende grote ‘steen' van Australie, die de meesten wel kennen van de plaatjes. Toen ik in het vliegtuig zat, zagen we de rots vanuit de lucht en ik dacht de we redelijk dicht bij waren en dacht: is dit het?! Serieus? Hij is helemaal niet zo groot! Valt een beetje tegen! Maar toen ik hem vanaf de grond zag, was het toch even een ander beeld. Je moet je er inderdaad niet teveel van voorstellen, ik had van een aantal mensen al gehoord dat het een beetje tegenvalt, dus ik verwachtte er ook niet al te veel van. Ik mot dan ook zeggen dat ik Uluru het minst vond van de 3 bezienswaardigheden. Maar goed, daar zo staan en hem hoog de lucht in zien te reiken, was toch wel een bijzonder moment, het is wel een typish Australish fenomeen, dus het is wel goed voor je: 'wow ik ben in Australie'-gevoel. Helaas was het bewolkt, dus erg veel van de zonsondergang was er niet te zien. Op naar het kamp.
Ik wist niet goed wat ik van het kamperen dit keer kon verwachten en het was dan ook een beetje anders dan kamperen op Fraser Island. Ten eerste betaal je best veel voor de tour en zeggen ze: eten in inclusief, mooi. Dan blijkt dat het inderdaad inclusief is, maar je moet zelf gaan koken. Wat had ik daar zin in ;-) Vervolgens zag ik onze kampeerplaats, een soort huisje maar met maar 1 muur. Er is een oort van keukentje tegen de achterste muur gebouwen en er stonden 2 picknicktafels. Ok, waar zijn te tenten?? Nou die waren er dus niet. We sliepen in een zogenaamde 'Swag'. Dit liet me denken aan tekenfilms wanneer ze een open sardieneblikje gebruiken als bed voor je huisdier. Zo ziet de swag er ongeeer uit en er is dan gelukkig wel een matras ingebouwd. Je kunt ze na gebruik oprollen, dus het neemt niet zo veel plaats in. Oke, nieuwe ervaring. En waar precies slapen we dan? Nouja, gewoon hier, in de buitenlucht. Ow.. oke.. En hoe zit het dan met alles wat hier leeft? Spinnen, slangen, dingo's enzovoort?? Ah, geen zorgen. Hmmm. Toen begon het 's avonds ook nog te regenen. Lekker, zo slapen in de buitenlucht. Wij met z'n allen onder het afdakje gekropen, wat net groot genoeg was voor 12 man. Ik lag aan de buitenkant en ik lag net goed en wel in bed, als ik in de bosjes naast me toch echt iets hoor ritselen. Gelukkig bleek het maar een muis te zijn. Maar toch, what else is here??? Ik moest mezelf even toespreken. Ik was duidelijk te lang in steden geweest en moest toch echt even de knop omzetten en weer mijn avontuurlijke Ik opzoeken. Ik viel gelukkig toch wel vrij snel in slaap, het was een lange dag geweest en we moesten alweer om 4.00 (!) opstaan om optijd te zijn voor de zonsopgang. Toen ik dan ook om 4.00 wakker werd, was het opgehouden met regenen en toen ik naar de lucht keek zag ik een sterrenhemel die ik nog nooit van te voren gezien heb, ongelooflijk prachtig!

Dag 2 dus, opweg naar de zonsopgang bij Uluru. Dit keer was het niet zo bewolkt en het was dan ook mooi om te zien hoe de kleur van Uluru veranderd tijdens de zonsopgang.
Daarna nam de gids ons mee langs de Mala Walk van Uluru en vertelde ons over het ontstaan ervan en een van de betekenisvolle verhalen die de Aboriginals kennen. Erg interresant.
Vervolgens waren er 3 opties die je kon kiezen om te doen: helemaal om de Uluru heen lopen (10 km), hald er omheen lopen of de Uluru beklimmen.
Goed, over de klim is een en ander te zeggen. Er wordt gevraagd de Uluru niet te beklimmen, omdat de Aboriginals dat liever niet willen, Uluru is belangrijk in hun cultuur en zijn vinden dat het er niet om gaat om hem te beklimmen, het gaat meer om de plek, waar je je zintuigen gebruikt om bij de natuur te zijn. Dus voel, luister, kijk. Daarnaast is de klim gevaarlijk, zommige mensen zijn er gestorven omdat ze bijvoorbeeld niet genoeg water bij zich hadden, de wind te sterk was en ze eraf blies, omdat ze lichamelijk niet fit genoeg waren of omdat ze te dicht bij de rand gaan staan en er af vallen. Er zijn dan ook niet veel dagen dat de uluru ‘open' is om te klimmen. Als de weersomstandigheden slecht zijn (te warm, te nat, te veel wind) of als er een belangrijke dag voor de Aboriginals is, is de klim gesloten. Nu was de klim open en ik stond voor een dilemma. Aan de ene kant respecteer ik de cultuur van de aboriginals en dan zou ik dus niet klimmen. Aan de andere kant, ik ben hier maar een keer, dus laat ik deze ervaring aan me voorbij gaan? En ergens had ik het gevoel van: als ze het echt niet willen hebben, waarom openen ze de klim dan uberhaupt? Waarom maken ze dan zelfs een railing op de rots en maken ze een soort wandelroute? Daarnaast beklimmen honderden mensen de Uluru als het open is, maakt het dan echt veel uit of het een meer of minder is? Tenslotte dacht ik, ieder van ons betaald 25 dollar voor het nationaal park, wat ten gunste is voor de Aboriginals, dus ergens hebben ze ons, als touristen, ook nodig. Dus enigzinds met een beetje een slecht gevoel, begon ik toch aan de klim. En ik moet zeggen, het was geweldig! Het was ook ontzettend zwaar, de weg naar boven is zo ontzettend stijl, dat je echt regelmatig moet stoppen om even om adem te komen en voor het eerst in mijn leven had ik een beetje last van hoogtevrees! En ik heb nu nog een beetje spierpijn, maar het was het zeker waard, het uitzicht was prachtig en het geeft een bijzonder gevoel als je daar boven op The Rock staat.
Vervolgens gingen we terug naar ons kamp voor lunch en daarna stond ons een autorit van 4 uur te wachten naar het kings Canyon park. Tegen de tijd dat we daar aankwamen, was het alweer tijd om richting ons nieuwe kamp te gaan, douchen, avondeten voorbereiden, eten en dan langzaam naar bed. We waren natuurlijk al erg vroeg op en de volgende ochtend was het weer vroeg opstaan, dit keer om 5.30. De reden nu was dat we een wandeling gingen maken van 3,5 uur en je wil natuurlijk optijd terug zijn, voordat het veel te warm wordt.
Maar eerst een volgende nacht in de open lucht. Ik vond het nu al niet meer zo erg (al was er een gigantische spin in ons kamphuisje) en het was droog, dus we hoefden nu niet onder het afdak te liggen. Helaas waren er wel heel veel mieren en ik had blijkbaar net een plek gekozen waar de mieren hun pad hadden gemaakt. Minder prettig. Net naardat ik mijn Swag had verplaatst, begon het toch wat te regenen, dus moesten we alsnog onder het afdak gaan liggen. Jammer van de sterrenhemel.

Dag 3 stond dus Kings Canyon op het programma en ik moet zeggen dit was het meest spectaculaire van de tour. Prachtig! Eg geweldig hoe de natuur zoiets kan vormen. Ook hier waren er natuurlijk allemaal verhalen om te vertellen (ik ben dan ook blij dat ik een tour met gids gedaan heb). Ik zal jullie hier niet lastig gaan vallen met de verhalen. Jullie zullen het met de foto's moeten doen :)

Na king Canyon hadden we weer een busrit van 5 uur op het programma staan naar Alice Springs. De tour werd afgelsoten met een gezamelijk etentje in een van de hostels, het hostel waar ik dan ook maar besloot te blijven. Ik blijf hier tot maandag, dan vlieg ik naar Darwin.

Even voor het idee ga ik jullie vertellen wat deze week mij zo ongeveer kost.
Vlucht Sydney - Ayers Rock 214,50
Vlucht Alice Springs - Darwin316,70
3-daagse tour, incl park fee en huur slaapzak 380
Hostel Alice Springs 80
Overig (eten, drinken etc) 70
Totaal 1061,20

Jullie zien dus dat geld hier echt vliegt, zeker als je de wat specialere dingen wilt doen en zien. Dus nogmaals, wil je in Australie wat van het land zien en rondreizen en je hebt gene grote spaarpot van thuis meegenomen, zul je hier moeten werken. En daar hoor je mij totaal niet over klagen, Als je ergens langer blijft en werkt, leer je de stad en de mensen ook op een andere manier kennen. Maar het is dus wel noodzakelijk en daarom duurt het ook langer voordat ik weer verder kan reizen.

In Alice Springs is niet zo erg veel te beleven. Het is erg stil en niet groot. Ideaal dus voor mij om even lekker te relaxen en chillen,boekje lezen, filmpje kijken, blog schrijven, e-mails schrijven, foto's uploaden etc. Daarnaast moet ik bewijsmateriaal verzamelen voor de overheid om aan te tonen dat ik daadwerkelijk op een van de farms gewerkt heb. Na mijn aanvraag kreeg ik een e-mail van hun terug dat ze een farm niet konden bereiken, omdat de farm falliet ging vlak nadat ik vertrok. Dat wist ik inderdaad, maar de farm had 2 locaties, waarvan de tweede locatie wel nog bestaat. Zucht. Nouja, waarschijnlijk checken ze iedereen die deze farm opgeeft, omdat sommige mensen natuurlijk misbruik maken van het feit dat het moeilijk is om een farm te checken die niet meer bestaat. Ik moet dus bankafschriften laten zien, dat ik daadwerkelijk salaris heb ontvangen, loonstroken, huurbetalingen (dat ik destijds daar daadwerkelijk in hostel zat), de belasting die ik terug gekregen heb. Alles wat ik heb om aan te tonen dat ik daadwerkelijk met farmwork gedaan heb. Daarnaast probeer ik ook in contact te komen met mijn contactpersoon van de farm.
En dan dus maar duimen!!! Duimen jullie met me mee?!

PS: Ow ja, voor diegenen die ongerust waren over bepaalde uploads on facebook, don't worry, facebook was Fraped: The art of changing someone's facebook status, ensuing hilarity and/or humiliation. Engelse humor :)

Back in OZ

Zo, daar ben ik weer. Ondertussen is het alweer bijna 3 weken geleden dat ik vertrok uit NL. De tijd vliegt! Ik moet zeggen dat het een paar dagen heeft geduurd voordat ik hier weer gewend was. De eerste paar dagen had ik een enorme jetlag. Ik dacht altijd dat een jetlag tussen je oren zat, maar ik heb er echt ontzettende last van gehad. Ik werd 's nachts wakker en was dan ook echt klaarwakker, kon niet meer slapen waardoor ik overdag natuurlijk ontzettend moe was. Ik probeerde niet naar bed te gaan, maar in de middag hield ik het gewoon niet meer langer vol en viel in slaap. Ik had totaal geen energie, wilde mijn bed niet eens uit komen! Ik snapte even voor een beetje hoe depressieve mensen zich voelen. Erg gek was het natuurlijk ook niet, voor mijn gevoel en in Nederlandse tijd kwam ik dinsdag avond in Australie aan, maar hier was het al woensdag ochtend. Dus ik miste gewoon een hele nacht en daarbij dan nog eens de voorafgaande 24 uur in een vliegtuig zitten... Nee het was geen pretje.
Ik moest er ook weer erg aan wennen om weer terug in een hostel te zijn. 2 maanden een eigen plekje hebben gehad, een kamer voor mij alleen, een badkamer waar je gewoon je spullen kan laten staan, en voornamelijk een ijskast vol met lekkere spullen. Het viel me zo tegen om weer te leven uit een tas met eten en deze tas in een overvolle koelkast te proppen tussen allemaal andere tassen. Daarnaast was het koken zelf ook een drama in een overvolle keuken, waarbij ik 15 min kon wachten voordat de wokpan eindelijk vrij kwam... Nee, ik moet zeggen dat de eerste paar dagen echt even zwaar waren. Het hiel ook niet echt dat het weer hier dus echt shit was, de eerste 2 dagen regende het alleen maar terwijl ik hoorde hoe warm het in NL was. Voor het eerst had ik een beetje last van heimwee!
Echter op vrijdag kwamen er wat zonnestralen uit en ik had afgesproken met een vriendin in het hostel om naar de markt te gaan, dus ik moest er nu wel ff uit. Op het moment dat ik door Sydney liep, de brug en operahouse weer zag, begon het gevoel terug te komen. Ik had ook iets beter geslapen die nacht, dus ik voelde me weer een beetje meer mens. Die avond zijn we ook met een leuke groep uit gegaan en toen voelde ik me weer de oude:)
Het was ook erg leuk om weer allemaal vrienden terug te zien en ik had dan ook genoeg afspraken en de dagen vlogen voorbij.
Na een week in het hostel te zijn, vroeg de manager of ik weer terug wilde komen werken en ik kom meteen de dag erna beginnen. Echter de daaropvolgende dag kreeg ik een telefoontje vie een vriend van me, of ik wilde beginnen in een callcentre. Ik zou daar meer geld verdienen en kon dan van maandag t/m vrijdag van 10 tot 6 werken. Dus toen ik dat in het hostel vertelde, waar ze niet zo blij met me. Ze wilden me graag houden en ik kon zelf aangeven hoeveel uren ik wilde draaien, wanneer ik wilde werken etc. Maarja, ik dacht in het hostel krijg ik 12 dollar per uur (na 10 uur voor de huur gewerkt te hebben) en in het callcentre krijg ik 21,50 per uur... Keuze was dus snel gemaakt.
Ik heb nu 1 werkweek in het callcentre erop zitten en ik moet zeggen dat het niet zo mijn ding is. Het werk is vrij gemakkelijk; ik bel mensen op in de staat Victoria, die mensen krijgen gratis adapters die je inplugd bij je tv en computer en er zit een soort timer is, waardoor je energie bespaard. Dus mensen besparen op hun energie rekening en krijgen deze pluggen gratis omdat het erg milieuvriendelijk is en de overheid dit product support. Goed geregeld zou ik zeggen en de meeste mensen maken dan ook vrij snel een afspraak om de pluggen te leveren. Echter, er zijn natuurlijk altijd mensen die niet geloven dat het echt gratis of, of die je niet eens laten uitpraten (kan ik me voorstellen). En ik merk dat ik dan vrij snel geirriteerd kan raken, haha. Soms probeer je ook nummer na nummer en niemand pakt op. Of dan zit je net in een postcode te werken waar mensen geen engels spreken... Och ja, het is een goede oefening voor mijn engels en ik moet maar gewoon aan de centjes denken. Daarbij hoef ik het nog maar een week of 2 te doen.

Op 1 november ga ik namelijk naar Ayers rock! Dat is in het midden van Australie, de grote rots die je altijd op plaatjes ziet. Ik blijf een weekje in dat gebied, gewoon even lekker rustig op mezelf en dan na een week ga ik naar Darwin. In Darwin is een goede vriendin van mij (Engelse meid waar ik 6 maanden mee op ben getrokken) en zijn nog meer vrienden die ik op de boerderij heb leren kennen. Dus dat is wel erg leuk. Ik denk dat ik dan een tijdje in Darwin ga blijven en daar ook werk zoek. Ik zie wel weer hoe het dan verder gaat lopen :)
Jammer natuurlijk om de mensen die ik hier ken weer achter me te laten, maar goed, ik heb er wel zin in om ergens anders heen te gaan.

Nou ik geloof dat het dit wel even is voor nu:) Jullie horen wel weer van me!

Het aftellen is begonnen...

Na vandaag heb ik nog maar 10 dagen te gaan in het mooie Australie. Ik ben blij dat ik de afgelopen weken nog wat meer van dit mooie land heb mogenzien dan de boerderij.
Na 88 dagen hard gezwoegd te hebben op de farm, heb ik ook wat centjes verdiend om een aantal mooie tours te doen. Ten eerste ben ik naar de Whitsundays gegaan, waaronder een groep eilanden valt die je op mooie postcards tegenkomt en waar iedereen het over heeft als je spreekt over witte stranden en een turquoise kleurende zee (waaronder whitehaven beach). Daaromheen is prachtig groen te vinden. Ik heb een zeiltocht gemaakt op een boot die in het verleden een aantal wedstrijden zeilen heeft gewonnen en dit was erg aangenaam:) 3 dagen en 2 nachten rondvaren in dit gebied is heerlijk genieten, kan ik je vertellen!

Vervolgens ben ik naar Harvey Bay gegaan, vanwaar je Fraser Islands kunt bereiken. Ook dit eiland is adembenemend mooi. Voor diegene die het interessant genoeg vinden, bezoek deze websites eens:
http://www.google.nl/search?q=whitsundays&hl=nl&biw=1024&bih=459&prmd=ivnsm&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=-QwoTrfbDY7jrAe17eGXCQ&ved=0CEEQsAQ

http://www.google.nl/search?q=fraser+island&hl=nl&biw=1024&bih=459&prmd=ivnsm&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=fwwoTtDDN4rQrQfM1tm1CQ&ved=0CC8QsAQ

Fraser is ontzettend mooi, met mooie meren, stranden, regenwoud etc. Daarnaast is het leuk om in een 4x4 daar rond te rijden en wij zaten met 7 man in de auto en dit was zeker weten de gezelligste groep (er waren 4 auto's). Echt een gewelige tijd gehad, helaas niet al te veel slaap en een dag was het weer - verbazingwekkend voor OZ- erg regenachtig, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na dit avontuur was het dan ook nodig om even bij te komen, dat kon goed in rainbowbeach, wara niet veel te beleven is, maar waar het goed was om even bij te tanken.
De dag erna bracht de bus me naar Noosa, een geweldig mooie omgeving waar de australiers zelf op vakantie gaan. Mooie uitgestrekte stranden waar het nu erg rustig is, gezien het hier nu winter is. Het hostel waar ik verblijf lijkt hier meer op een hotel, dus ook dat is even erg aangenaam, het voelt hier meer als een luxe vakantie hahaha. Morgen is de beurt aan Brisbane waar ik het weekend wil blijven. Vervolgens wil ik Surfers paradise nog bezoeken en Byron bay. De laatste twee plaatsen heb ik ook even kort aangedaan tijdens de roadtrip naar het noorden en het beiel me er erg goed, nu wil ik er dan ook wat langer verblijven dan 1 nacht. Helaas zullen het geen vele nachten worden, de eerste van augustus vlieg ik 's avonds vanuit Sydney langzaam aan terug naar NL, met nog even een tussenstop in Bangkok en Taipei.

03/08/2011 CI65 (China Airlines) Bangkok - Amsterdam 2:30 - 9:15 - Totale reistijd: 11Hrs 45Min

De afgelopen weken gaat de tijd enorm snel, het vliegt voorbij. Bij deze dan ook mijn excuses voor het niet beantwoorden van e-mails nu, ik wil er volop van genieten en ik kan met iedereen uitgebreid bijkletsen terug in NL:) Ik kijk er naar uit jullie allen snel te zien!

Dikke poen!

Bowen

Het is een lange tijd geleden dat ik van me heb laten horen. Hier zijn 2 redenen voor, een is dat ik de laatste tijd erg veel gewerkt heb, en daardoor dus niet veel heb om over te vertellen. En twee is dat ik ook niet veel vrije tijd heb gehad. Dus tijd voor een update!
Ik heb ondertussen 54 dagen voor mij visa erop zitten, dus nog 34 te gaan. Nadat ik het vergif gestooid heb en de tomaten gepland heb op de ene farm, heb ik een aantal dagen in een schuur gewerkt. Hier werden aubergines binnengebracht die net geplukt waren en wij moesten deze dan schoonwrijven met een handdoek en verpakken in dozen, gesorteerd op grootte. Ik vond dit werk erg saai en er was een oude vrouw (iedereen noemt haar ‘ oma') die zich de hele tijd met vanalles bemoeide. De uren en de dagen waren ook niet zo goed, veel vrij en daardoor veriende ik niet veel geld. Na 2 weken heb ik dan ook gevraagd voor overplaatsing naar een andere farm, waar ik buiten kon werken. Gelukkig kon dat al vrij snel en ik heb nu een vaste farm waar ik nu zo'n 4/5 weken werk. De werktijden zijn hier als volgt: iedere dag, 7 dagen per week werk je van half 7 tot half 5 (10 uur dus), behalve als je anders verteld wordt ( af en toe hebben we echt een vrije dag nodig)
Op deze farm doen de meiden voornamelijk planten. Het is een enorm grote farm en ze verwachten dan ook dat we minstens voor 3 maanden aan het planten zijn. Het gaat op tomaten en paprika's. En tomaten zijn echt veel gemakkelijker te planten dan stomme paprika's! Bij tomaten heb je 1 rij planten, e je plant altijd met twee, dus dat beteknt dat je om en om plant. Bij paprika's heb je 2 rijen naast elkaar, dus je hebt je eigen rij te doen en het gaat enorm snel! Daarnaast is de grond af en toe echt heel hard, zodat het aanvoelt alsof je een stenen aan het planten bent. 1 of 2 meiden lopen achter de tractor voor de missers en correcties. Als je pech hebt, ben je zowat de hele tijd voorover gebukt aan het werk. De laatste paar dagen heb ik dan ook best pijn aan mijn rug moet ik zeggen. Afgelopen week kreeg ik daardoor een andere job op de farm; ik mocht palen in de grond steken voor de tomatenplanten, zodat die opgebonden kunnen worden. Ik zit op een stoel achter de tractor en til de palen in een mechanisme, met een hendel wordt de paal in de grond gedrukt. Klinkt gemakkelijk, maar de palen zijn vrij zwaar.

Het werken op de farm is dan ook best zwaar heb ik ervaren, maar er is totaal geen stress, dat is echt heerlijk! En het is heerlijk om buiten aan het werk te zijn. Als ik om me heen kijk en de bergen zie, geniet ik er echt van om hier te zien. Ik geniet van elke prechtige zonsopgang en zonsondergang. De kleuren die je hier ziet, onbeschrijflijk mooi! En je komt ook nog wat interesante dieren tegen. Kangaroes, emu's en niet te vergeten slangen! Afgelopen week toen ik de palen deed, zat er een bruine slang tussen de palen. Die zat al enige tijd vlak bij mijn voeten, wat best gevaarlijk is! Als een bruine slang je bijt, heb je 15 min de tijd voor tegengif en anders ben je dood! Gelukkig bijten deze slangen alleen als ze zich bedreigd voelen. Dit was sowieso een kleine slang gelukkig en met nieuwe palen opladen, zagen we de slang. De tractor-driver heeft hem gekilled.

Anyway, nog een week of 5 te gaan en dan is mijn plan om een paar dagen te relaxen op the Witsunday Islands, voordat ik terug naar Sydney ga. Op 1 augustus heb ik mijn vlucht terug naar huis! Ik heb helaas 2 x een overstap dus ik zal pas op 3 augustus in Amsterdam aankomen. Dan ben ik een paar dagen in Maastricht en op 8 augustus vertrek in naar de Beekse Bergen op 3 weken voor B2S - Decibel te werken. Daarna ben ik nog een paar weken in Maastricht en eind september ben ik weer van plan om terug naar Australie te vliegen.

Er wordt aan me gevraagd waarom ik weer terug wil naar Australie en of ik niet beter in Nederland kan blijven om aan mijn carriere te denken en een serieus leven op te bouwen. Mensen vinden dat ik nu in een soort van droom leef en dat ik niet kan blijven lanterfanteren.
Ik doe alles behalve lanterfanteren. Ik heb hier werkweken van gemiddeld zo'n 60 uur per week en het is echt hard werken op de boerderij. Toch geniet ik er ontzettend van. Misschien lijkt het alsof ik in een droom leef en misschien is dat voor een gedeelte ook wel zo. Natuurlijk kan ik dit niet mijn hele leven blijven doen, maar op het moment ben ik ontzettend gelukkig, gelukkiger dan ik was voordat ik ging reizen. Ik leer ontzettend veel en doe ontzettend veel ervaringen op. Ik leer mezelf op een andere manier kennen en ik kijk anders tegen dingen aan. Wat ik nu doe, draagt enorm bij aan mijn ontwikkeling en ik denk dat dit alles behalve lanterfanten is. Dit is een enorme levensles voor mij en ik ben nog niet uitgeleerd!
Ik word in augustus 26 en ik ben van mening dat ik nog tijd genoeg heb om een serieus leven op te bouwen. Ik denk dat het ook een erg westers idee is, dat je jong moet beginnen met je carriere en een serieus leven opbouwen. Alles is gericht op preserteren, carriere maken, geld verdienen, sparen voor de toekomst, zorgen voor later. Maar wat is het jammer als je daaroor vergeet te leven in het hier en nu? Iedereen zou meer moeten genieten van het leven en doen wat je gelukkig maakt. En dit is wat mij op het moment erg gelukkig maakt, dus waarom zou ik er nu mee stoppen? Omdat het moet volgens onze opgelegde normen en waarden? Nee, bedankt. Ik stop er mee als ik vind dat het tijd is om te stoppen, als ik er genoeg van heb en toe ben aan iets anders.

Ook wordt me gevraagd of ik het niet jammer vind dat ik nog niet veel van Australie gezien heb en of ik niet meer had willen rondreizen. Misschien dat ik beter wat langer in NL had kunnen blijven op meer geld te sparen voordat ik ging reizen...
Ik kan alleen maar zeggen dat ik geen seconde spijt heb gehad van de beslissingen die ik gemaakt heb. Het was voor mij tijd om te gaan en ik wilde niet nog een half jaar langer in NL blijven. Natuurlijk zijn de prijzen in OZ me tegen gevallen. Alle leuke tochten zijn ontzettend duur en je hebt veel geld nodig hier. Daarom werk ik hier nu ook zo hard. Maar als ik terug kom in september, heb ik nog genoeg tijd om meer rond te reizen en dingen te zien. Daarnaast is het natuurlijk fantastisch om alle mooie dingen van dit land te ontdekken, maar zoals ik hierboven al beschreef, ik heb ontzettend veel ervaringen opgedaan en leer ontzettend veel. Ik denk dat dit misschien wel belangrijker is dan dingen zien.
Ik leer onzettend veel interessante mensen kennen, mijn Engels gaat met sprongen vooruit, ik krijg een ander zelfbeeld, vorm andere normen en waarden etc. Ik ben totaal op mezelf aangewezen en ik vind dat ik me erg goed weet te redden. Ik ontmoet hier bijvoorbeeld genoeg mensen met enorme schulden bij creditcardmaatschappijen of bij ouders/familieleden. Ik moet welliswaar hard werken, maar ik heb tot nu toe steeds goed voor mezelf kunnen zorgen en niet voor hulp hoeven vragen.
Zoals ik al zei, vind ik dat dit enorm bijdraagd aan mijn ontwikkeling en ik voel me gelukkig.
Ik ben het dan ook een beetje zat dat ik soms het gevoel krijg dat ik me moet verdedigen tegenover een aantal personen, dus ik hoop dat deze blog een antwoord geeft op jullie vragen en dat jullie begrijpen waarom ik dit doe en waarom ik terug wil komen naar Australie.
:)

Tot in augustus!